Za wcześnie, za późno

W wieku lat dwudziestu jesteśmy za młodzi

by wiedzieć kim zostaniemy

w dzieciństwie marzyliśmy o zacnych zawodach

odkrywców, archeologów, ARTYSTÓW

ODDYCHAJĄCYCH LEPSZYM POWIETRZEM

Teraz przesycone unijną kasą firmy pękają w szwach

od specjalistów z końcówką z „-er”

czy w dzieciństwie marzyłeś o zawodzie Content Managera?

UX Designera? PR Managera?

Wątpię.

W wieku lat dwudziestu zbyt wiele myśli ciągnie w różne strony
rozglądamy się
kreujemy własne J a

i tylko nie mów mi, że to dobry wiek by wybierać

jak ma wyglądać Twoja przyszłość

na jakie studia iść, jaką edukację wybrać

by przez resztę życia robić to co kochasz

i godnie żyć.

na fali wyborów znajomych

i raportów „jakie zawody zarabiają najlepiej?”

wybierasz jeden z nich z myślą,
że jest jeszcze czas by wybierać.

że zobaczysz, spróbujesz, POSMAKUJESZ

A JEŚLI SIĘ NIE SPODOBA,

TO WRÓCISZ DO POCZĄTKU.
WIĘC idziesz z prądem.
TRAFIASZ DO KORPOFIRMY

myśląc, że oto złapałeś boga za nogę
GDZIE ZAPOMINASZ
ZNACZENIE SŁOWA „CHCĘ”.

Praca marzeń?

wciąż tęsknisz, motasz się i wierzysz,

że wciąż jest jeszcze czas by wybierać

 zamienić ‚muszę’ na ‚chcę’

a kiedy już sparszywieją dni

i przypomniałeś sobie kim chciałeś być
obudź się

(póki nie)

jest za późno